Ξεκινάμε τη διαδρομή μας από την κεντρική εκκλησία της Μεταμόρφωσης Σωτήρος στη Βολισσό. Κατευθυνόμαστε προς τον περιφερειακό του χωριού, που οδηγεί προς τα χωριά της ανατολικής πλευράς της Αμανής. Σε μικρή απόσταση βλέπουμε την ξύλινη πινακίδα που ορίζει την κατεύθυνση του μονοπατιού. Από εκεί ξεκινά κατηφορικό μονοπάτι με περίφραξη στα αριστερά του. Το μονοπάτι κατηφορίζει μέχρι που συναντά αγροτικό δρόμο, τον οποίο ακολουθούμε έως ότου συναντήσουμε δεξιά μας, σύντομο μονοπάτι προς τις εκκλησίες της Μεταμόρφωσης Σωτήρος και των Αγίων Απόστολων. Επιστρέφουμε στο χωματόδρομο όπου και συνεχίζουμε δεξιά, μέχρι να διασταυρωθούμε με ασφαλτοστρωμένη οδό.

Στρίβουμε αριστερά στην άσφαλτο και σε απόσταση πενήντα μέτρων συναντάμε δεξιά μας χωματόδρομο. Ακολουθούμε το χωματόδρομο, περνάμε μέσα από τον ξεροπόταμο, που τον διασχίζει και περπατάμε ανάμεσα σε παλιά χωράφια με ελιές. Μέσα από τους καμένους κορμούς των ελαιόδεντρων έχουν ξαναβλαστήσει και αναπτυχθεί οι νέες ελιές (άγρελοι). Αρκετά από τα κτήματα δείχνουν εγκαταλελειμμένα, αλλά υπάρχουν μερικά ακόμη περιποιημένα. Ο χωματόδρομος συνεχίζει φτάνοντας σε τρίστρατο, όπου και ακολουθούμε δεξιά φθάνοντας στην περιοχή των Βασιλικών, όπου βρίσκεται η παλιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Η εκκλησία είναι κλειστή καθώς υπάρχει σε εξέλιξη έργο αναστήλωσής της.

Συνεχίζουμε σε μονοπάτι που οδηγεί προς τους νερόμυλους της περιοχής. Η πορεία μας γίνεται σε καθαρό μονοπάτι που ακολουθεί σε πολλά σημεία το αρδευτικό αυλάκι, το οποίο κινείται στην γραμμή των νερόμυλων. Σε μήκος διαδρομής 1800 μέτρων από τον Άγιο Γεώργιο, θα συναντήσουμε τέσσερις νερόμυλους. Στον τέταρτο υπάρχει και διαμορφωμένο σημείο ανάπαυσης, με ξύλινα καθίσματα.

Ο πρώτος μύλος είναι ερειπωμένος, μα παρ' όλα αυτά μπορούμε να δούμε το καλοδιατηρημένο βούκινο και το ζουρείο του. Στην περιοχή αυτή υπήρχε και παλιός οικισμός, που ονομάζεται «του Κόκκινου το χωριό». Επιστρέφοντας στο μονοπάτι, συνεχίζουμε τη διαδρομή μας παράλληλα στο αυλάκι, που έφερνε το νερό του Μαλαγκιώτη στις στέρνες των νερόμυλων. Σε μικρή απόσταση από τον πρώτο νερόμυλο θα συναντήσουμε τον δεύτερο, τον πιο καλοδιατηρημένο μύλο της περιοχής, καθώς είναι ο μοναδικός που διατηρεί τη στέγη και όλους τους χώρους του. Στο εσωτερικό του υπάρχουν ακόμα οι μυλόπετρες και σε μία γωνιά ένα καλοφτιαγμένο τζάκι. Η φτερωτή απουσιάζει, το βούκινο είναι σε πολύ καλή κατάσταση και ο χώρος της στέρνας ευδιάκριτος. Ο τρίτος νερόμυλος βρίσκεται σε ερειπιώδη κατάσταση, εκτός από το βούκινό του που διατηρείται αρκετά καλά. Στο κατεδαφισμένο εσωτερικό του, διακρίνουμε κάτω από τα συντρίμμια τις μυλόπετρες και τη χελιδόνα.